Araştırma, çocukların yemek seçiciliğinin 16 aylıktan 13 yaşına kadar fazla değişmediğini gösteriyor. 7 yaşında küçük bir tepe yapan bu davranış, sonrasında hafif bir azalma gösteriyor.
En çarpıcı bulgulardan biri ise, genetik faktörlerin bu alışkanlık üzerinde güçlü bir tesirinin olduğuydu. 16 aylıkken yemek seçiciliğin %60’ı, 3 ile 13 yaş ortasında ise %74’ü genetik farklarla açıklanıyor.
Guardian’da yer alan habere nazaran; UCL Davranış Genetikçisi Dr. Zeynep Nas, “Çalışmamız, yemek seçiciliğinin ebeveynlikten çok genetik farklılıklardan kaynaklandığını gösteriyor,” dedi. Buna rağmen, çevresel etkenlerin de kıymetli bir rol oynadığı vurgulandı. Aile ile birlikte yemek yeme üzere tecrübelerin, yemek seçiciliği üzerinde tesiri olabiliyor.
Araştırmada, 2.400 ikiz seti incelendi. Tek yumurta ikizlerinin yemek alışkanlıklarının çift yumurta ikizlerine nazaran daha benzeri olduğu saptandı, bu da genetik tesirin güçlü olduğunu doğruladı. Fakat 7-13 yaş aralığında, çocukların arkadaş etrafının de bu alışkanlıklara katkıda bulunduğu görüldü.
Leeds Üniversitesi’nden Dr. Alison Fildes, “Yemek seçiciliği güçlü bir genetik bileşene sahip olsa da, sabit bir durum değil. Ebeveynler, çocuklarını destekleyerek daha çeşitli beslenmelerini sağlayabilir,” biçiminde konuştu.
Çalışmada ayrıyeten tat ve koku reseptörlerinden çok, beynin bu tatlara verdiği yansıların yemek tercihlerini daha çok belirlediği tespit edildi. Uzmanlar, bu bulguların sağlıklı beslenmeyi teşvik etmek için yeni metotların geliştirilmesine de kapı aralayabileceğini düşünüyor.
Araştırmacılar, genetiğin değerli olduğunu kabul etseler de, “genetik baht değildir” diyorlar. Ebeveynler çocuklarının yemek yelpazesini genişletmek için hala faal rol oynayabilirler.